Ein europeisk marknad for betaling

Abstract

Betalingar vert i utgangspunktet gjorde gjennom nasjonale nettverk. Nettverka er nasjonale sjølv om ulike land skifter frå å nytte kvar sin til å nytte den same valutaen. Konsekvensen er at det oftast er dyrare og mindre sikkert å betale i nabolandet enn i heimlandet. EUs mål om ein sams indre EØS-marknad krev at pengeoppgjer kan gjerast effektivt og sikkert i heile marknaden. Da må rettar og plikter for deltakarane i nettverket samordnast. Ein førebels sluttstein i arbeidet med regulering for å få ein sams europeisk betalingsmarknad for små betalingar er betalingstenestedirektivet. Gjennomføring av direktivet er ein føresetnad for innføring av dei siste betalingsinstrumenta innafor banknæringas initiativ for eurobetalingar (SEPA). Norske betalarar vil merke at det vert raskare betalingar over landegrensene, særleg for eurobetalingar. Full effekt får dette frå 2012, då alle overgangsordningar er over. I Noreg går betalingar i kroner alt no fortare enn kravet som vert stilt i direktivet, og stort sett vert ikkje reglane for utrekning av renteinntekter endra som følgje av direktivet, heller. Konkurransen i betalingsmarknaden både heime og i EØS-området kan bli skjerpa mellom anna gjennom reglar som opnar for spesialiserte betalingsføretak.